" وَ الَّذِینَ هَاجَرُواْ فىِ سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُواْ أَوْ مَاتُواْ لَیَرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقًا حَسَنًا وَ إِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَیرُْ الرَّازِقِینَ "(58)
"لَیُدْخِلَنَّهُم مُّدْخَلًا یَرْضَوْنَهُ وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَلِیمٌ حَلِیمٌ "(59)
و کسانی که در راه خدا هجرت کردند, سپس کشته شدند یا مردند, قطعا خدا به آنان رزق نیکو روزی می دهد و مسلما تنها خدا , بهترین روزی دهندگان است .(58)
محققاً آنان را به جایگاهی وارد میکند که از آن خشنود خواهند بود و قطعاً خدا دانایی بردبار است.(59)
"هجر":راغب گوید: هجر و هجران آنست که انسان از دیگرى جدا شود خواه با بدن یا با زبان یا با قلب.
"قتل":کشتن. اصل قتل ازاله روح است از بدن مثل مرگ لیکن چون بکشنده اطلاق شود قتل گویند (مفردات).
"رزق": راغب میگوید:رزق گاهى بعطاء دائمى اطلاق میشود خواه دنیوى باشد یا اخروى و گاهى به نصیب و بهره و گاهى بغذائیکه وارد جوف میشود.
"علیم":فَعَلِیمٌ یصحّ أن یکون إشارة إلى الإنسان الذی فوق آخر، و یکون تخصیص لفظ العلیم الذی هو للمبالغة تنبیها أنه بالإضافة إلى الأوّل علیم و إن لم یکن بالإضافة إلى من فوقه کذلک، و یجوز أن یکون قوله: عَلِیمٌ عبارة عن اللّه تعالى و إن جاء لفظه منکّرا، إذ کان الموصوف فی الحقیقة بالعلیم هو تبارک و تعالى، فیکون قوله: وَ فَوْقَ کُلِّ ذِی عِلْمٍ عَلِیمٌ[1] ، إشارة إلى الجماعة بأسرهم لا إلى کلّ واحد بانفراده، و على الأوّل یکون إشارة إلى کلّ واحد بانفراده فیه إشارة إلى أنه لا یخفى علیه خافیة.
"حلیم":بردبار. این کلمه از اسماء حسنى و صیغه مبالغه است و معنى آن در باره خداچاره ساز و مهلت دهنده است، یعنى در عقوبت عجله و در هر نادانى بنده، غضب نمیکند.